http://www.youtube.com/watch?v=CU8kAVzC9GY&feature=youtu.be

            Witrażowa wizja świata

"....a Bóg rozdawał talenty..i mnie się coś dostało...wzięłam i poszłam w życie.."




Witam
                                                                        Moja przygoda z rysunkiem zaczęła się przypadkowo. Otóż w 2010 roku jako dojrzała kobieta zaczęłam pisać wiersze i chciałam na szybko wydać jakąś publikację z moimi wierszami by podczas mojego pierwszego wieczoru poezji na który zostałam zaproszona przez Miejski Ośrodek Kultury w Nowym Sączu wymyśliłam sobie że w komputerze jest dużo różnych możliwości graficznych i że spróbuje zrobić sobie jakąś grafikę. Pokazano mi wtedy program paint twierdząc ze w tym programie nie da sie nic narysować. Spróbowałam i okazało sie że jest to idealny program do rysunku dla mnie.

Najpierw były to same twarze..na prośbę znajomych rysowałam ich wizerunki choćby na awatary. od niedawna wymyśliłam sobie technikę witrażową..tak ja oczywiście ja nazwałam, bo przypomina mi witraże ale bez elementów żywotów świętych. Wracając do rysunków twarzy to 90 % sa to osoby z kręgów znajomych ale i przypadkowo poznanych którzy mnie prosili o rysunek.
Jeśli nie pisze wierszy to rysuje, ale więcej pisze niż rysuje.. Fotografia i podróże tez moja pasja.. potem robie z moich fotek filmiki i wrzucam na YouTube... widze ze moja wyprawa na Mauritius cieszy się sporą oglądalnością.. hehe...

                                                                     Alina Bożyk

                                              ...27.03.2013






                                                                                 

                                         Ludzie 

Ludzie się rodzą
Ludzie odchodzą

Pisza swoje historie
Bestsellery życia

Tragikomedie                                      
Dramaty erotyki                                                            
O tym jak żyli długo
I szczęśliwi lub na odwrót.

Jedne postacie zdrowe
Pełne sił inne kalekie.

Wiem jedno każdy chce
Kochać i być kochanym

                                                           Od narodzin po śmierć
                                                         Nieważny czas i godzina

                                                          Błądzą - szukając, mylą
                                                           Sobie autostrady życia.

                                                         Każdy ma coś do ukrycia
                                                         Raz wątpi to znów ma siłę.

                                                                                                            Gdy znajdzie szczęście
                                                                                                            Nie wie że tego szukał.
                                                                                               
                                                                                                              Pojmie wartość czasu
                                                                                                           Gdy go straci na zawsze.

                                                                                                            I tak w kółko od tysięcy
                                                                                                             Lat człowiek na szlaku.

                                                                                                          Bóg jest szlakiem niebieskim
                                                                                                             I nagradza po królewsku

                                                                                                         Da ci miłość której nie szukasz
                                                                                                         Bo ona w Golgocie i prostocie.

                                                                                  Wiem że miłuje ludzi niedoskonale
                                                                                              Ale jak się reperuje taką niedoskonałość?


                                                          

 Ktoś w kapturze

            Ciemna uliczka,
            kot na płocie
i On - ktoś w kapturze.

            Oczu nie widać,
            ale słychać oddech,
            jakby strachliwy.
                                          Lęk, objaw nocy
                                          i ten kot czarny
                                        i żywot człeczy marny.

                                         Kaptur przemyka
                                         przez rozsypane
                                         na drodze śmieci,
                                         potem ognisko ze
                                         śmieci roznieci
                                                                   ogrzeje dłonie,
                                                         natrze nimi zimne skronie,
                                                         kota zaprosi na siedzisko
                                                        ze starej skrzynki po piwie.

                                                             Kocur poda mu łapę
                                                       miauknie lep wtuli w pazuchę
                                                        wprawdzie wytarta ale ma
                                                    kaptur co chroni przed wzrokiem
                                                    prześmiewców dorobkiewiczów.

                                                              On człowiek nocy
                                                         kocha ciemność i zapach
                                                               palonych śmieci,
                                                              wyjątkowe ciepło
                                                odpadków cywilizowanego świata.

                Niezwykła symfonia

Jak zwalczyć głód
Gdy strawy nie ma?

Ni napoju ni chleba
Nie ma nic
Co głód załagodzi.
Cierpieć mi zostaje.

Muzyka gra menueta
W kiszkach o żołądku
Już nie wspomnę.

Nawet całkiem ładnie
Grają, werbelki bębenki
Fortepian chyba tez słyszę,
O tak - klawisze i skrzypce.

Dość głośna muzyka,
Jak ją uciszyć, przecież
Sąsiedzi już śpią, nie mogą
Słyszeć etiudy - wszak po 22-giej.

Wiem najlepiej usnę,
Stopery w uszy i po kłopocie.
Ale jak spać gdy symfonii
 Nie ma końca - klakierów też brak.

                                                                                                                                                                                                                                                                                
              

                  Marzenia 

                                        Marzenia;
                                          Może to kwiatek na łące
                          Zerwany cichaczem
                         O poranku i zaniesiony
                                  Ukochanemu ze śniadaniem

                            Może zaśpiewana
                            Aria w operze dla
                                        Tysięcznej publiczności
                              Bądź lot kosmos?

                           Ile ludzi tyle marzeń

                                          Jedne prostotą otulone
                         Inne ambitniejsze pełne
                                      Kontrowersji szaleństwa
/ ta gitara była rysowana dla Diony Desperat-zine /                                                                                                                                Alina Bożyk                                                                      Na miarę kamikadze.
 ....się pochwalić muszę....diony      
                                                                                                                  Marzenie bajkowa
                                                                                                                      Opowieść z Happy Endem
                                                                                                               O miłości po grób.
                                                                                                                               Ale co to?
                                                                                                                    Bańka mydlana prysła
                                                                                                             Życie robi psikusa niszczy
                                                                                                                        To co wymarzone..

                                                                                                                           Pytam dlaczego
                                                                                                                     Jesteśmy słabi
                                                                                                                     W realizacji to co
                                                                                                               Sensem naszego
                                                                                        Jakże krótkiego
                                                                                     Życia?

                                                                      A może to kolejna
                                                        Próba sprawdzenia
                                                               Samych Siebie
                                                                      Naszej siły i marzeń
                                                                   Pełnych dziwactw, zarazem
                                                                               Prostoty na miarę dziecka
Które nie zna zła?

Proszę nie pozwól
Zabrać sobie marzeń.
Jeśli wątpisz pożyczę
Gumki do mazania,
Wymażesz myśli pełne
Pesymizmu i bierności..

Rozwijaj niewidzialne
Skrzydła, nie patrz wstecz
Miarą czasu, każdy czas
 Jest dobry by być szczęśliwym..
                                                                                                        kontakt...
                                                                    http://wierszealinybozyk.blogspot.se/2013/03/marzenia.html


                                                                       ...autorem wierszy i grafik na tej stronie jest Alina Bożyk

                                                   ROCK NA BAGNIE

 to festiwal który swoją atmosferą przypomina stare dobre festiwale lat 80-tych takie jak Jarocin czy Róbrege.
Pomysł festiwalu zrodził się w 2009 r. a jego inicjatorami byli ówczesny wójt gminy Zawady – Paweł Pogorzelski i zaangażowany w działalność ekologiczną załogant Piotr Znaniecki, którzy poszukując osoby odważnej do zorganizowania dużego festiwalu na Podlasiu natrafili na Jacka Żędziana – organizującego od lat w Mońkach undergroundowe koncerty. Pierwsze dwie edycje festiwalu zorganizowano za pieniądze uzyskane z Unii Europejskiej w ramach współpracy Polsko-Litewskiej stąd też podczas festiwalu obecność sporej liczby zespołów litewskich.

Pierwsza edycja festiwalu Rock na Bagnie odbyła się w dniach 2-4.07.2010 w Strękowej Górze u zbiegu Narwi i Biebrzy, u samych bram Biebrzańskiego Parku Narodowego. Zagrały podczas niej 54 zespoły w klimatach od anarchopunka i HC, poprzez street punk, 77, california punk, ska, new wave, nu metal i grunge, aż po death i black metal. Były to m.in. GANGSTERSKI CHWYT, NER-W, KAGANIEC, JUNK, BANG BANG, ZERO, DUMBS, PRZECIW, ULICZNY OPRYSZEK, PLEBANIA, OREIRO, WC, KARCER, TEMPELFOF, REARRANGE , RUMOR, CYTADELA, EFFECT MURDER, INCARNATED, THE NO-MADS, QUO VADIS, MECH… Z Litwy zagrały m.in.: AVARINIS IEJIMAS, WASTED BULLETS, SANATORIJA, SPENGIMAS, IR, WOZU, SAINT OIL SAND, KATEDRA, THUNDERTALE… oraz jeden zespół z Białorusi – death metalowy DISGOD. Godnym odnotowania jest też fakt, że pierwszy dzień festiwalu poprowadził Zygzak – wokalista kultowego zespołu lat 80-tych TZN-XENNA, co zaowocowało przyszłoroczną reaktywacją tej legendarnej kapeli i występem podczas II edycji festiwalu J. Kolejne dni festiwalu poprowadzili: Marek Pietrowcew z Białostockiego Radio AKADERA i Adrian Pełka z metalowego zine’a „Rlyeh”.

 Druga odsłona Rocka na Bagnie, która odbyła się w dniach 1-3.07.2011r. również w Strękowej Górze, to już zdecydowanie punk i jego odmiany pokrewne z Polski i Litwy. Pomimo niesamowicie brzydkiej i deszczowej pogody festiwal ściągnął kilka tysięcy osób z Polski oraz m.in. z Litwy, Czech, Niemiec, Anglii… Zagrało wówczas 41 kapel, a wśród nich m.in.: MIASTO, REDAKCJA, THE BILL, THE CUFFS, MOSKWA, CYTADELA, OBIBOX, THE KOLT, PROFANACJA, ADHD SYNDROM, PRZECIW, BŁĘKITNY NOSOROŻEC, SELF MADE BOMB, OD JUTRA, ŚWINIOPAS, URAN, EYE FOR AN EYE, THE CORPSE, SPIRIT OF 84, ,APE, EKG, GRANKO, KUBA ROZPRUWACZ, ACAPULCO, REJESTRACJA, TEMPELHOF, IGNORANT, POLTAVA, THE PUBLIC SORROWS…. i największa sensacja festiwalu – reaktywowana po 27 latach TZN-XENNA. Z zespołów litewskich tym razem wystąpiły m.in.: LUCKY STRIKE, SAINT OIL SAND, DIZZY SIX, DDL PLK, SPENGIMAS, OBSCURE…

Przed koncertami publiczność od rana rozgrzewali DJ Bigos i DJ Terror, natomiast koncerty poprowadzili: Mariusz Piecha – na co dzień wydawca art.-zine’a „Puf puf” oraz Olga Gadomska z Radia Ulicznik, przy nieocenionej pomocy Krzysztofa Nowaczyka z młodego punkowego zespołu Fucking Pomidors.
ROCK NA BAGNIE to nie tylko muzyka, to również prezentacja filmów muzycznych i spotkania z zespołami, czym się podczas festiwalu sprawnie zajął Piotr Znaniecki. Podczas I i II edycji zaprezentowano m.in. obrazy: Jarocin’82 i 87, „Skansen”, Śmierć Kliniczna”, Kapela Moskwa i moje oko”, „Zakazany Owoc”, „Flesh Area”, „Wszystko co kocham”, „Historia Polskiego Rocka”… Oprócz filmów odbyły się również spotkania ze znanymi muzykami i legendami polskiego punk rocka: Darkiem Duszą, Zygzakiem, Gogo Szulcem, Gumą, Wilkiem z legendarnego „Studia Ultimatum”, oraz zespołami REJESTRACJA i ACAPULCO.

III edycja festiwalu odbędzie się w dniach 5-6.07.2013r. W miejscowości Goniądz nad rzeką Biebrzą i jak zwykle nie zawiedzie swoim składem:

05 lipca 2013 (piątek)
14.00-14.30 POLSKA B
14.30-15.10 NO PROFITS
15.10-15.50 ZŁOŚLIWY ANEMIK
15.50-16.30 WARSAW DOLLS
16.30-17.10 KUBA ROZPRUWACZ
17.10-18.50 VIADRO
18.50-19.30 ADHD SYNDROM
19.30-20.10 STREET CHAOS
20.10-20.50 RUMOR
20.50-21.30 SKTC
21.30-22.15 PRZECIW
22.15-23.00 PLEBANIA
23.00-00.00 4 KOPNIĘTYCH I FRED
00.00-01.00 DEUTER                                                                      
01.00-02.00 MOSKWA                                                            
06 lipca 2013 (sobota)
14.00-14.30 MORSZCZUK                            
14.30-15.10 LOLLIPOP                                                                                                            
15.10-15.50 URAN                                                   ....a kogoż to widza moje piękne oczy...dyć to ziomki                                                                                                                 z dębickiego RUMOR...diony
15.50-16.30 BANDA WHYSEGO

16.30-17.10 LARWY POLARNE
17.10-17.50 LUNATICS
17.50-18.30 WHITMAN
18.30-19.10 AGAINST ALL ODDS
19.10-19.50 LONDYN 70
19.50-20.50 SHAMBOO
20.50-21.50 REDAKCJA
21.50-22.10 przerwa techniczna
22.10-23.40 ARMIA
23.40-00.40 ONE MILLION BULGARIANS
00.40-01.40 WC
01.40-02.40 TZN-XENNA

  

Oczywiście jak co roku nie zabraknie festiwalowego kina oraz spotkań.
KINO FESTIWALOWE:
- film PRZEMYSŁAWA TYMIŃSKIEGO - „PUNK ROCK WEDŁUG ZŁODZIEI ROWERÓW”
- film STANISŁAWA STASIECKIEGO i KARIPO - „BYŁO SOBIE SKINHEAD REGGAE”
SPOTKANIA:
- Grzegorz K. Witkowski – premiera III tomu książki GRUNT TO BUNT – ROZMOWY O JAROCINIE
INNE ATRAKCJE:
- możliwość zwiedzania Twierdzy Osowiec
- Biebrzański Park Narodowy

Przedsprzedaż biletów prowadzi Ticketpro. Cena karnetu 25 zł do końca maja http://www.ticketpro.pl/jnp/muzyka/1047494-rock-na-bagnie-armia-moskwa-wc-tzn-xenna-deuter.html

strony festiwalu:
www.rocknabagnie.com.pl
https://www.facebook.com/RockNaBagnieofficial
https://www.facebook.com/events/242569685873458/?fref=ts
                                                                                                    / materiały promocyjne festiwalu/

                                                                                       plakat autorstwa Kordiana Michalskiego

QQRYQ-zine

              

                                           QQRYQ-zine

witaj.może zacznijmy od początku.co wiele lat temu skłoniło cie do wydawania zina i jak wyglądały twoje pierwsze kroki w tym temacie.


Skłoniło mnie głównie to, że jako osobnikowi, któremu słoń na ucho nadepnął nie byłem w stanie grać w zespole, natomiast już wcześniej lubiłem pisać i nawet coś z tego wychodziło. Poza tym około 1984 r. dotarło do mnie trochę zachodnich fanzine'ów, które były nieco inne niż te nieliczne polskie, które wychodziły w pierwszej fali punka w PRL. Miały więcej treści, publicystyki poświęconej konkretnie muzyce, polskie były takie bardziej odjazdowe. W polskich rządziła technika kolażu, od której zresztą nie stroniłem. Pierwsze, jeszcze przed QQRYQ były właśnie takie kolażowe jednostronnicówki wyklejane i odbijane na xero. Zresztą tu prochu nie wymyśliłem. U mnie na dzielni, czyli na Żoliborzu, robił je na przykład Maurycy Gomulicki, obecnie znany artysta.

2.wiem z doświadczenia że samemu w pojedynke niewiele można zdziałać,potrzebni są ludzie i to konkretni,kto jeszcze pomagał ci w tym przedsięwzieciu

Początkowo robiłem wszystko sam, potem oczywiście zebrało się grono korespondentów, no i dołączyli też inni ludzie z Warszawy - przedewszystkim Zbyszek Matera i Stasiek, ale jeśli chodzi o sam fanzine prawie do końca pełniłem rolę redaktora naczelnego. Prawie, bo ostatni numer (18) w 1993 już jako naczelny (czyli decydujący o ostatecznym kształcie) pełnił Stasiek.





 

 

 

 3...dlaczego nazwa qqryq...

Wydawała się wystarczająco dziwaczna, punkowa i odjechana.


4...jaki był odzew na wasze działania.

Pierwszym numerem, który tak naprawdę zaistniał był nr 3 pod koniec 1985 r. Miał nakład 50 egzemplarzy, rozesłałem go po Polsce, sporo wysłałem na adresy z folderu jarocińskiego. Od razu chwyciło. Głód słowa pisanego w tym środowisku był potężny.


5...na jakie najwieksze problemy natrafialiście sqadając qqryku-zine.

Skład odbywał się za pomocą maszyny do pisania, nożyczek i kleju. To było oczywiście pracochłonne, ale ciekawe. Pod koniec lat 80-tych miałem już dostęp w pracy do komputera, ale wciąż wykorzystywałem go tylko jako maszynę do pisania. Tak naprawdę skład nie był wielkim problemem. Był nim oczywiście sposób powielania. Zakłady xero w tamtych czasach nie chciały się oficjalnie pakować w odbijanie takich rzeczy, komuna z cenzurą i esbecją jeszcze panowały. Trzeba było więc szukać, tak jak zwykle w PRL, możliwości odbijania zine'a na lewo. Udało mi się znaleźć takiego gościa, który obsługiwał pracownię xero w siedzibie Zrzeszenia Studentów Polskich, a na lewo strzelał fuchy na zewnątrz.

                                                               

6.W jakie inne przedsięwzięcia byłes jeszcze zamieszany...zdaje sie że prowadziłeś jeszcze dystrybucje ...

QQRYQ oprócz fanzine'a zaczęło wydawać kasety jako "QQRYQ Tapes". W tym już najaktywniejszy był Zbyszek. Jednocześnie zaczęliśmy robić koncerty. Na początku lat 90-tych zarejestrowaliśmy się już jako firma "QQRYQ Productions" i od tego momentu głównie zajmowaliśmy się wydawaniem płyt i kaset, oraz dystrybucją innych firm. Niezaleźnie od tego w 1994 rozpocząłem nadawnie w "Rozgłośni Harcerskiej" programu muzycznego "Zgrzyt", który z przerwami kontynuję do dzisiaj w różnych stacjach.



7.jak sądzisz ,w dobie internetu i komputeryzacji,mogą jeszcze mieć racje bytu ziny robione starymi metodami...tak pytam bo osobiście bardzo sobie takie ręcznie robione ziny...mają jakby dusze czego niekiedy brakuje w tych sterylnych komputerowych produkcjach...

Owszem, to tak jak z winylami, zine' papierowe zawsze będą mieć swoich fanów, chociaż oczywiście o takim wysypie jak na przełomie lat 80/90 już nie ma co marzyć. Jednak wciąż zine'y wychodzą, oprócz tych największych tzn. "Garaża" i "Pasażera" co chwila pojawiają się jakieś inne. Z nowych to chyba "Dead Press" jest na najwyższym poziomie.

     

8.czym zajmujesz sie obecnie..i czy w jakiś sposób udzielasz sie jeszcze na scenie niezależnej..

Robię różne rzeczy, utrzymuję się głównie z didżejki w klubie "Hydrozagadka", poza tym pracuję jako przewodnik miejski i generalnie steruję w stronę warsawianistyczną. Scen niezależnych jest od metra, także już chyba nie wiadomo od czego są niezależne. W każdym razie jeśli chodz o scenę hc/punk to kontakt mam lekko-średni. Chodzę jeszcze od czasu do czasu na koncerty, ale to głównie jak weterani grają.



9...i to chyba tyle w tym krótkim wywiadzie...wielkie dzięki za poświęcony czas i odpowiedz na te pare pytań.diony

Dziękuję również.Pietia






                                                                                       1985 albo 86 obywatel Pietia na pl. Politechniki, czyli wówczas Jedności Robotniczej.

 
  Moja impreza urodzinowa z       zamierzchłych czasów się do           komiksu załapała :O... rzecz           dzieje się w legendarnym               klubie "Fugazi", ale nie w tym         znanym starym bywalcom (byłe       kino "W-Z" na Lesznie), tylko         w pierwszej jego siedzibie w           takim pawilonie na wolskim           osiedlu.

                                                                                                                 

   
                                                                                                                               













1988, jedna z dwóch pierwszych kaset wydanych przez QQRYQ Tapes, składanka kapel z Polski, NRD i Węgier

         

                                               Zadawał pytania diony,a odpowiadał Pietia z QQRYKU-zine

                   Foto-pasja

Blisko dwa lata temu dorwałam się wreszcie do „prawdziwego” aparatu fotograficznego. Pół-profesjonalny Nikon. Dostałam go „ w spadku” po moim meżu, dziennikarzu – fotoreporterze, który zaopatrzył się w nowszy model. Niedługo pewno znowu będzie zmieniał, więc mi się dostanie obecy jego Nikon i w ten sposób ja też z lekka awansuję. Jednakże, dobre zdjęcie glównie zależy nie od jakości (ceny!) aparatu, lecz – co zawsze podkreśla mój profesjonalny mąż – od tego, kto trzyma ten aparat w dłoniach.

Trzymać aparat fotograficzny w dłoniach – co za ekscytujące doświadczenie! Trzeba jednak wcześniej złapać tego bakcyla patrzenia na świat okiem soczewki foto-aparatu. A to oznacza znaleźć swój obiekt, motyw, moment... wykadrowanie, uchwycenie i ustawienie światła - do osiągniecia zamierzonego efektu.

Ten ostatni element – światło, sprawia mi, póki co, technicznie największą trudność.

Obiektem mojego hm, pstrykania może być wszystko – ludzie, architektura, przyroda... – wszystko to, co mnie w danym miejscu i czasie zachwyci, zaskoczy...

I śmiem twierdzić, że kobieta z aparatem fotograficznym - „prawdziwym” a nie jakąś tam komóra – jest uch, naprawdę sexy! - tak jak facet w kuchni, przyrządzający swoje spec-danie!
Krystyna Kilde

Złapać słońce - gdzieś w drodze na prom w Świnoujściu

       

                Cmentarz żydowski w Łodzi

       
                                        Romantycznie z Chopinem - warszawskie Łazienki

                         

                                                                                           



     





 

               




              Park Łazienkowski

                                                  

       Koronkowy kubizm - Warszawa-                                                                                                    Podzamcze

 Mariensztat - Warszawa

  Droga wzdłuż Wisły na prawym brzegu

                                                                                 
                                                                                         Wisła, widok z lewego brzegu na prawy

                        Na prawym brzegu, w oddali za mostem, po prawej stronie Stadion Narodowy

             Secesja                                                                                                                                                                

Witam.
 

Podaję kilka informacji na temat Secesji:

Zaczęliśmy grać w składzie: Piotrek (Goły) - gitara basowa i wokal,
Marcin (Nicek) - gitara, Marek (Maro) - perkusja, na przełomie 1995 a 1996
roku w mieście Rzeszów na Podkarpaciu. Pierwsza kaseta zatytułowana
"NIETOLERANCJA" nagrana w wyżej wymienionym składzie, wydana
została przez "The Naturat" w roku 1997. Po wydaniu tej kasety
doszła do nas Dagmara - wokal, z którą nagraliśmy wspólnie kasetę pt.
"SECESSION", wydaną przez "Stradoom Terror". Z kolei po
wydaniu drugiej kasetki doszedł do nas Wojciech (Szurak) - gitara, a odeszli:
Dagmara i Nicek. W składzie (Goły, Szurak, Maro) nagraliśmy trzeci czadowy
album pt. "... nie ómie tańczyć?!" - materiał nagrany i wydany:
SECESJA 2001r. W roku 2006 wychodzi na świat płyta: "...nie ómie
tańczyć?! - wydanie naprawione" + 2 bonusy promujące IV album. W 2009
zmienił się skład naszego zespołu. Odszedł Szurak, a w jego miejsce
pojawił się Marcin (Pasza) - gitara. W tym składzie gramy koncerty i
myślimy okolejnym albumie!





       Zagramy wszędzie                                     tam gdzie nas zaprosicie!!!Secesja kontakt:


http://www.secesja.art.pl

Goły - tel. tel.: 501 071 328

Maro - mail: marlon78@onet.pl



Dzięki i pozdrawiam.

Maro



                     

 

                                   

     ...koncert odbył się chwlę temu,ale co nam szkodzi wspomnieć...

                          DROGA 66    

 "Hajnówka 19.03.2011 Królik na uwięzi, Kackiller, Kuba Rozpruwacz, Błękitny Nosorożec

19 marca 2011 roku o godzinie 17 wystartował koncert punk rockowy „DROGA 66” zorganizowany przez Hajnowski Dom Kultury i Towarzystwo Przyjaciół Hajnówki. Koncert został zaaranżowany na rzecz pomocy rodzinom ofiar, które zginęły w wypadku na trasie nr 66 w Woli Zambrowskiej. Koncert spotkał się z dużym odzewem publiki - i sala koncertowa zostala wypełniona po brzegi !!!

                                                                                                                                                                                                                                        Kuba Rozpruwacz

                                        Królik na uwięzi


                                                                                   
                                                                                                                                                                                            Błękitny Nosorożec                                                 
                                                                                                           
 Kackiller 

Całą imprezę poprowadził Klaudiusz z „Błękitnego”. Na koncercie zagrały rodzime hajnowskie zespoły – „Królik na Uwięzi”, „Kuba Rozpruwacz”, „Kackiller” oraz „Błękitny Nosorożec”. Zespoły zagrały tak jak tego oczekiwała spragniona dobrej , ostrej muzy publika. Tak też i było - ostre, melodyjne dźwięki leciały z głośników, a ludzie dobrze się bawili i nie zapominali po co przyszli. A mianowicie – przed, w trakcie i po zakończeniu wystąpień kapel, odbyła się publiczna zbiórka pieniędzy do puszki, która stała na podłodze przed grającymi zespołami. Zebrana zostałą całkiem pokaźna kwota pieniążków Szczytny cel - a zarazem mozna było posłuchac dobrej muzyki !!!!/ W/

...

Tomik pt.

                  "Pozostaje jeszcze ładna pogoda"

 Zawiera 54 wiersze o tematyce antysystemowej, antypolitycznej, oraz opisujący tematykę biedy w społeczeństwie, wojen, jak i również emocje autora ocierające się o depresję, stany lekowe, wyalienowanie ze świata, duchowe "ucieczki", nieprzystosowanie do otaczającej go rzeczywistości.
Wiersze z tomiku kierowane są do wszystkich, jednak najwięcej "dla siebie" powinny znaleźć w nich osoby czujące się obco w swojej skórze, zagubione, oraz ci, którzy chcą poczytać o ciemnej stronie życia, o tym, o czym niewielu chce mówić i słuchać. Zdecydowanie mocna tematyka, opisywana w mocny, wyrazisty sposób, bez tematów tabu.
tomik można zamawiać poprzez mail wydawcy: miniatura@op.pl
Koszt tomiku: 20 zł +przesyłka.

Obecnie jest już gotowy materiał na kolejny tomik, o roboczym tytule "Droga, o którą nikt nie pyta".
                                                                                                       
                                                                                                            Krzysztof Kędzior    II.2013r



               Droga, o którą nikt nie pyta

                            "Nieuleczalnie skreśleni"

Pod filiżanką kawy tańcują żołnierze

czołgi samoloty głowice

hałasują na talerzyku z pierwszym śniadaniem

w szafce przy łóżku zdychają dzieci winne grzechów całego świata

wojenne strategie poświęcone kropidłem świętego grubasa

niosą posłanie pokoju

w pościeli



Za monitorem zgwałcone kobiety z poderżniętymi gardłami

pod nogami karnawał trupów z kolejnego holocaustu Afryki

z zasłon głowami w dół zagłodzeni gospodarką światową                                                                            
Zmarli na progach swych domów

szpitali

królewskich pałaców

nieuleczalnie skreśleni przez kalkulator

wyłażą spod dywanu prosząc o reinkarnację

kolejni wrogowie traktatu o naprawie świata

skatalogowani w tymczasowych cmentarzach

pełzają chodnikiem

póki nie opłaci się ich

zutylizować.

Wszyscy jesteśmy na liście postępu cywilizacji

                                     "Ścierwowy papier"

Szacunek

w papierze do zawijania ścierwa.

Spełnienie, w ciszy, obok,

ssąc kciuka, w pozycji embrionalnej.

Godność na podciętych nogach,

ostatnie tchnienie.

Trochę miłości niewyszeptanej.

Nie krzyczącej wezwaniem na wszelkie fronty świata.

Wiara, że ktoś jeszcze mnie wypatruje.



Odwinę ścierwowy papier.

Smacznego.

Żryj skurwysynu!



Na tym pustkowiu nikt mnie nie odnajdzie.

Wystrzeliłem już wszystkie race.

                                "Diabelski młyn skrzypi"

W wesołym miasteczku dla skłóconego stada
nie kręci się już karuzela
nie pędzą w koło koniki
nie gra wesoła muzyka
wata cukrowa jak ptak zestrzelony

bo już nikomu nie trzeba

Neony spaliły się ze wstydu
pluszowe sieroty opłakują puste strzelnice
pan od żetonów wyruszył w świat

w poszukiwaniu dialogu

Diabelski młyn skrzypi
że wyruszyli tłumnie na zachód
w poszukiwaniu sukcesów
dość im trzymania za ręce
i rozmów w indiańskim wigwamie
o rzeczach

za które nie musieli zapłacić

                                             "Dokąd?"

Już prawie świta.

Setny raz.

Już prawie żyję…



Odłączony od procesu słodkiej strony przemijania,

nie potrafię stanąć na szali bez stresu.

Mgła kurzu znów znokautuje.



Ha! Wróć, jak przytyjesz

siłaczu.



Z czerwonego worka brodacza,

Sezamu zza siedmiu gór, rzek i lasów,

eliksiru życia i wiecznej młodości,

całej reszty bajek dla szczęściarzy,

wziąłem więcej, niż trzeba.



Zapomniałem tylko o



tożsamości.

                                             "D-toks."

Ktoś puka do mojego świata.

Potykam się o nową dostawę dnia

zostawioną na wycieraczce w uśmiechy.

Zrób z tym co chcesz.

Nic nie trwa wiecznie.



Pani D-toks wchodzi nie czekając na zaproszenie.

Teraz ja będę twoja.



Spożywam ją,

kawałek po kawałku.

Przeżuwam,

popijam łzami schowanymi na czarną godzinę.



Pani D-toks ma wiele planów na przyszłość.

Konsumowana w pośpiechu, by dobrnąć do kolejnego wieczoru,

odradza się w każdy poranek,

z moim kontraktem

wetkniętym między palce u stóp.





Dzień toksyczny

kpi sobie z nocy.

Ty masz go dla siebie tyle, co ja,

ale to przy mnie suko,



wciąż brakuje mu tchu.

                             "Ekonomicznie rzecz biorąc..."

Złoty pałac zaprasza do rozkosznych zabaw wśród lalek .

„Pospiesz się. Jutro będziesz dorosła”.

Powoli nadajesz imiona wszystkim swym przyjaciółkom.

Przysięgasz im nowe kreacje,

wierność

i nieśmiertelność.



Betonowy moloch szydzi monotonnym wierszem:

Zdziwiona?

Nic nie jest wieczne.



Lale zmieniły się w dorosłe kobiety,

kreacje połatane prozą życia,

a rycerz na białym koniu już nie pamięta pierwszego pocałunku.



Z zaciśniętymi zębami,

coraz bardziej zmęczona,

najlepsza mamusia na świecie.

Tatuś garbi się bez ustanku,

by różowy pokoik zawsze był pełen radości.



Najukochańsi dziadziowie i babcie

przekalkulowani na ekonomiczną strategię.

„Nie leczyć”.



Drewniany futerał na starców zaprasza…