Desperat zine

                         "DiegoR"

         Słowem i obrazem... 

DiegoR - po pierwsze nie poeta a twórca, po drugie nie fotograf a twórca, po trzecie nie grafik a twórca. Jestem absolwentem PWSZ z tytułem licencjata, piszę od 2004r. spadło to na mnie jak grom z jasnego nieba, po prostu siadłem i napisałem swój pierwszy wiersz w życiu i tak to się zaczęło. Inspiracją były przemyślenia kompanów z 83 ŚCiana Wschodnia Zine. Początki były trudne. Wydawało mi się, że piszę dobrze z perspektywy czasu widzę, że to była jedna wielka kiszka, no ale od czegoś trzeba było zacząć. Zaraz potem zacząłem pisać do Ściany Wschodniej, nie obca mi była inicjatywa DIY i tym sposobem wydałem swoje 4 tomiki autorskie i 2 broszurki mojej grupy poetyckiej "Black Angel". Potem powstało kilka projektów internetowych, gdzie min. łączyliśmy słowo z obrazem(grafiką, fotografią). patrz Axis Art Project. Projekt ten istnieje do dzisiaj, choć ostatnimi czasy został zaniedbany. Swoją przygodę z fotografią zacząłem dość dziwnie (jak teraz na to patrzę), bo od pinhole(czyli fotografii otworkowej z wykorzystaniem ciemni). Potem wpadłem na XIX w. technikę fotograficzną, która zajmuję się do dziś z różnym efektem. Następnym krokiem była lustrzanka cyfrowa, aż teraz do mojego ulubionego zajęcia, czyli łączenia fotografii, malarstwa czy rysunku i grafiki(z czasem i słowa też), czego przykładem są poniższe "twory".
Te moje twory nazywam techniki mieszane bo faktycznie takie są, począwszy od farb wodnych, skończywszy na słowie, cytacie czy wierszu.
 Inspiracją jest dla mnie ogólnie pojęta sztuka, ale zdecydowanie najważniejszą z nich jest muzyka: The Cure, Depeche Mode, Massive Attack itd. itd .                                                                                                

            Obrazy życia


Wiecznym życia przeżywania troski
Wśród oddechów ludzkiej duszy
Naturą ukocha jego
Bo to Jego

                I gdy w wodzie zanurzy umysł świata
                                  Przybędzie nad brzeg
                                      Tych piasków pokocha i ludzi
             Wśród ruin drzew i martwicy człowieczej
Ty jako natura wszelakiego dobra
                Bo któż nie ukocha zachodów
                               Gdzie blask i od chmur nadzieja
                         Widzę nadzieję i łez nie przytoczy
Bo w nadziei łkaniem zapomnianym
                                            Gdy serce radośnie wybrzmiewa
                                                                      To i przyczyną obrazów życia

                                                                                                19.11.2011r.

To nasze życie

To nasze życie
Nasz ból
Wspólne fotografie

                          nasza róża kolcem uderzyła
                          Biorę zastrzyk z tęsknoty ułożony

Podlewam różę – ona ucieka
Płonie
Tonie w duszy

                          Biegnij Biegnij, nie oglądaj się
            Tam dalej jest lepsza muzyka

Miasto przygniata piersią jednoznaczności
                                     Żyj spokojnie, w dniu dziwactw
           W dniu cyrkowych klaunów

Żyj spokojnie, z darem uniesienia

               Przybędę tam na koniec szlaku
                         Powiem – nigdy w ten sposób

Miasto, miasto
Oddycha
Dusze, dusze
Uciekają

                                   Krwi w wierze
                                             Serca dla rozumu

                                                    Będę tam daleko
                                          Za ogrodem
                   Wśród łez i śmiechów

                                          03.11.2011r.

               Karty

Czy przemijając to sprawa odległego losu?
Gdy oko Boga leci ku jedynej doskonałości
On widzi, że śmierci jesteś owocem wrzosu
Przemykającą gwiazdą niepoliczalności



               Wiatr i ciemność, serce i burza przy skroni
               Kto kocha, kto przejdzie nie podając dłoni?
               Muzyka i cisza, prawda i połamane miłości
               Kto kocha, kto przejdzie w dół nicości?



Jesteś smakiem krwistych wydarzeń
Starą kartą od przybytku doświadczenia
Nie idę w popiół oderwanych skojarzeń
Jestem muzyką na śmierci skinienia

                                                                              Gdy odejdą losy wszystkich kart
                                 
                                            Czy będziesz sam, coś jeszcze wart?

                                                                                           17.01.2010

              To co było

Duchem i ciałem zdobywanie
To co było to co nastanie
W sercu lód i żałoba

          Cichy powiew kruczej zawieruchy
                    Cichy powiew za nic i wszędzie
                                     To co było to i będzie

Nikt nie prosi, nikt nie puka
Nikt nie krzyczy, nikt nie stuka

             Ledwie koniec, ledwie wzrok na błędzie
                                 To co było to i będzie

                                                          02.12.2010r.

              Objawienie

Wyrwany korzeń wśród tajemnic
Przyjdzie w osobie człowieczej
Gdy pachnieć na piach nie stanie
Pójdą ludy trwać w miłości

                 Ale i tak miłość została sprzedana
                          Tam za rogiem wśród bilbordów
                                 Lustrem moim neon co wykrzyczy

Kup mój uśmiech – jestem tutaj dla Ciebie
W potrzebie przyjdzie puszka na świat

             I tak trwać będzie między jawą a snem
                                      Realność czy fantazja
               Wyimaginowany świat zapuka do serc
                   I każe iść tam daleko – na kraniec                                                                     objawionej
                                                                                                                                       Jedynej prawdy

                                                                                                                            11.12.2010r.

Wsłuchaj się w swoje serce

                                          Wsłuchaj się w swoje serce
                            Ono nie przeszkodą a pomocą
Tam gdzie zakręty i decyzje
Tam serce sługą

Wsłuchaj się w swoje serce
Gdzie pragnienia łez
Na dobre ciche stąpanie świata
Lekiem Ci wieczór, nadzieją ranek

                             Razem staniemy na końcu świata

                                 I zrozumiemy po co nas przywiodłaś
Cicha sprawczyni nagiej miłości

                                   21.12.2010r.

                   Śnię


Śnię – urojenia metafizyczne mi nie obce
Urojenia głuchej twierdzy słowa
Od starej prawdy po kres mórz
W krystalicznej wodzie odbicie lustrzane

                            Maska przypowieści i prawda
                                      Tak to ona przychodzi
                                             W niej wszystko
                    Zdobywać czas i przestrzeń
                                              Zdobywać i przenosić góry

Będę tam na pięknej polanie wschodzącego słońca
I krzyk wyzwoli śpiew
Powoli przechodzę
Staję się przepoczwarzeniem ludzkich łez
                                                             Późną rewolucją cieni

                                                                                                                   Gdy sen to i wszystko

                                                                                                             24.11.2010r.

               Droga

Gdy krew i ciało staną się pochodnią
Wrzącą pustynią wrzących łez
Gdy cierń założony na głowę
Stanie się ciężarem nie do zniesienia

                    Szukając siebie w otchłani burz
                                Dotykając zaistniałego dna
                                       Spoglądając do tyłu

Wrócę z chordą starych przemyśleń
I przejdę tę granicę
Gdzie cień zamyka się w kole

                       Pójdę drogą wśród łkających szeptów
        I przetnę na pół to co było a co będzie

                                 We mgle znajdę drogę

                                                     27.11.2010r.

                                                       Gdy sam

                                                                                             Tylko na zawsze usłyszeć krzyk łez
                                                                             Anioł przemówił do mnie śmiechem
                                                             Gdy poruszamy światy
                                    Nasze światy ukrywane za sercami

Przyniosę deszcze
Przyniosę trud
Przyniosę lek na początek
By końca nie zagrzebywać jednym skinieniem

Podróżuję od zamętu do czcigodnych
Czcicieli skostniałych teorii

Gdy sam
To i wszystkim                                                                                                                                                                                                                                               WIĘCEJ PRAC DIEGO R.

18.11.2010r.