Anna Koscik ...chwytam chwile gromadzę je skrzętnie...

Anna Koscik

...chwytam chwile gromadzę je skrzętnie...

‎rys.rys.-Joanna Małoszczyk

Pochodzę z Tarnowa, mieszkam w Zamościu, studiowałam na AGH w Krakowie wydz Elektrotechniki. Nie jestem humanistką, mam wykształcenie wyższe techniczne.Pisałam od zawsze do szuflady, ale tylko w wolnych chwilach. 

Od kilku miesięcy publikuję w kilku grupach poetyckich na FB .Kocham poezję, nareszcie mam więcej czasu i robię to co lubię. Wymyśliłam sobie taki cykl z motylem pt.Pisanie na kolanie , uchwycona myśl w locie, którą siadam i zapisuję,

 piszę wiersze, fraszki, lepieje, limeryki, trochę tego jest. Nie doskonalę się w jednym gatunku, próbuję wszystkiego, pisanie to moje hobby.

rys.-Joanna Małoszczyk

Chwile

Chwytam chwile

dla porannej rosy

na trawie spragnionej,

dla mgły błądzącej

po wrzosowiskach,

dla kolorów jesieni

w lasach, ogrodach,

na kwiatach i listkach.

Chwytam chwile

                           koralach jarzębiny

                   zaklęte, dla tych

                       dojrzałych kasztanów,

                dających siłę i szczęście,

                              dla sadów brzemiennych

                                           owocami, dla klucza

                                                               żurawi nad polami.

Chwytam chwile

gromadzę je skrzętnie,

bo chcę, by te zimowe

były równie piękne,

gdy ściśnie mróz

i śnieg przykryje wszystko,

pobiegnę w marzeniach

na grzyby, odwiedzę

wrzosowisko.

Zostawiłam serce w górach.

Wszystko co kocham

jest w górach,

w szemrzących

na stokach

czystych potokach,

w bacówkach

na polanach

drzemiących,

w wierzchołkach

sosen wyniosłych

i kosodrzewinach

płożących.

W echu odbitym

od szczytów,

w melodii lasów

i wiatru, w krokusach

witających wiosnę,

w jesiennych

wrzosach

na polanach

i w tej mgle

tańczącej nad

schroniskiem,

z samego rana.

W zadumanych

twarzach światków

strzegących szlaków,

w dźwiękach twojej

gitary i w śpiewie

ptaków, w dymie

ogniska, pachnącym

marzeniami......

zostawiłam serce

w górach, powracam

tam wspomnieniami.

rys.-Joanna Małoszczyk

/Pisanie na kolanie/

Wyciągnął rękę

prosząc o datek,

pomyślała

menel jakiś,

kłania się

półświatek.

Pewnie na wino

skomentowała,

a może piwo,

za moment,

tych słów

żałowała.

Z trudem

     wyszeptał,

          nie wierzysz mi

                                          kobieto, to kup

                                                                                                            chleb, tak się
                                                                                                              poczuła jakby
                                                                                                             jego Anioł Stróż
                                                                                                          dał jej w łeb.
                                                                                                     I teraz wie,

                                                         że jedną miarką

                                                                                wszystkich

                                                                              mierzyć

                                                                                nie należy,

                                                                                   nie warto.

Grzech.

Był jej oddechem,

biciem serca,

miłością,

radością

i grzechem.

Takim, którego

nie żałuje,

za którym tęskni,

z czułością

wspomina

i chętnie by

ponownie

zgrzeszyła.

Jak Ciebie

na litość

wziąć Boże,

żebyś wybaczył,

chociaż żałować

nie potrafi,

okłamywać

siebie i Ciebie,

też nie może.

Liczy na Twoją

wielkoduszność,

boi się co będzie,

gdy przyjdzie

odejść jutro

i stanie przed

Twoim tronem,

poobijana przez

życie, na bakier

z dekalogiem.

Bo przez chwilę

grzeszyła i tylko

przez chwilę

szczęśliwa była,

nikogo w życiu

nie skrzywdziła.

Czy potępisz

Boże, jesteś

miłosierny

i kochać kazałeś,

czy wybaczysz,

bez żalu za grzech?

Ma tę nadzieję,

bo Ty wszystko

możesz.

rys.-Joanna Małoszczyk

Ile jeszcze.

Jesteś ziarnkiem

piasku pustyni,

pyłkiem dmuchawca

na wietrze, więdnącym

liściem jesiennym,

przesypujesz się

w klepsydrze czasu

w rytmie niezmiennym.

Przemijasz i wracasz

z oddechem wiosennym,

zakwitasz latem,

zachwycasz się światem,

                cichniesz jesienią,
        przesypiasz zimę, znów
  w przebudzeniu wiosną ,
                       nie chcesz dorosnąć.
                                     Wciąż jesteś dzieckiem
                                                      ufnym, naiwnym,
                                                     z tą samą ciekawością
                                                                              chłoniesz świat,
                                                                                    gubisz poczucie czasu,
                                                                                                bo nie chcesz myśleć,
                                                                                     ile jeszcze dane ci będzie
                                                                             przeżyć tych lat.

zakochane.

Z astrami

we włosach

w koralach

jarzębiny,

z bukietami

nawłoci,

tańczą

jesienne

dziewczyny.

Wiatr wplata

w suknie

kolorowe liście,

kładzie pod

nogi wrzosy

jeszcze czują

ciepło lata

na swych

stopach

bosych.

Złota polska

jesień

przygrywa

do tańca

w kolorach

rdzawych

jesień

zaprasza

wszystkich

do walca.